Sylwetka Tadeusza Kościuszki
|Tadeusz Kościuszko to postać, która zapisała się na wielu kartach historii. Był przede wszystkim polskim patriotą, oddanym czynnej walce o dobro kraju w najtrudniejszym dla niego okresie, jakim był czas dokonywania rozbiorów. W walkę o ideały wolności włączył się również podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.
Wychowanek Szkoły Rycerskiej
Lata dzieciństwa i wczesnej młodości Kościuszki przypadły na okres funkcjonowania w Warszawie Szkoły Rycerskiej – była to placówka oświatowa o wysokich standardach nauczania, której celem było gruntowne wykształcenie młodych Polaków oraz uwrażliwienie ich na sprawy narodowe. Młody Kościuszko, jako uczestnik zajęć Korpusu Kadetów, odebrał staranne wykształcenie z zakresu języków nowożytnych, historii, filozofii, prawa, ekonomii oraz nauk inżynieryjnych. Uzyskany stopień wojskowy, nabyta wiedza i umiejętności oddawały mu znaczne usługi w trakcie całego życia. W Polsce był poważaną personą, a za granicami kraju również potrafił zasłużenie zdobyć sobie szacunek. Jego pobyt w targanych wojną o niepodległość Stanach Zjednoczonych zakończył się chwalebnie: jako inżynier armii amerykańskiej przysłużył się do odniesionych zwycięstw i został uhonorowany przez Jerzego Waszyngtona Orderem Cyncynata.
Bojownik o polską wolność
Polska sprawa narodowa pozostawała jednak dla Kościuszki najpilniejsza, co udowodnił biorąc udział w kolejnych zbrojnych walkach, jakie wstrząsały posadami rozpadającego się kraju. Choć Konstytucja 3 Maja była światełkiem nadziei dla polskich patriotów, szybko okazało się, że jest potrzeba aktywnego walczenia w jej obronie. Podczas wojny z Rosją w roku 1792 Kościuszko dowodził oddziałami naprędce zmobilizowanej armii polskiej. Zwycięska bitwa pod Zieleńcami przyniosła mu wówczas order Virtuti Militari. Klęska wojny skazała Kościuszkę na ponowną emigrację, jednak już po dwóch latach powrócił on do kraju znękanego drugim rozbiorem, by stanąć na czele insurekcji, która została nazwana jego imieniem. Jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej powiódł wówczas do walki nie tylko zawodowych żołnierzy, ale również wszystkich, którzy pragnęli przysłużyć się dobru wspólnemu i wspomóc patriotyczną walkę z rosyjskim protektorem. Formując nowe wojsko, Kościuszko korzystał z doświadczenia, jakiego nabył podczas pobytu w walczących Stanach Zjednoczonych. Oddziałom piechoty, jazdy i artylerii towarzyszył zastęp techników, w tym między innymi inżynierów. Choć insurekcja została ostatecznie stłumiona i przypieczętowana trzecim rozbiorem kraju, uświadomiła narodowi jego siłę i możliwości.
Pamięć o tym wybitnym Polaku jest do dzisiejszych czasów kultywowana na różnorakie sposoby. Jego imię noszą placówki oświatowe i kulturalne, naturalne i sztuczne szczyty i wzniesienia. Muzeum jego imienia znajduje się w pamiętnych dla niego Maciejowicach, gdzie podczas insurekcji został wzięty do niewoli. Po miejscach gdzie bywał za życia rozsiane są tablice pamiątkowe oraz pomniki. Postać dowódcy i walecznego patrioty odmalowana została na obrazach oraz na kartach utworów literackich.